Buurtvriendje

Lola aan het woord: "Er is een buurtvriendje en die heet: Vriendje. Wij weten niet zijn echte naam, maar hij komt dagelijks langs. Hij springt op de vensterbank om met mij te spelen. Als ik er op dat moment niet ben, maar Olga ziet hem wel, dan roept ze hard door het huis:"Lola vriendje!" Of ik nu op zolder lig te slapen of op het bed. Ik kom met veel gedender de trap afrennen, om vervolgens met een grote sprong op de vensterbank te belanden. Dat is dan meteen mijn eerste aanval. Vriendje rent druk over de vensterbank buiten en ik ren over de vensterbank binnen, het raam zit tussen ons in. Onze pootjes gaan over het glas, wij maken hoge sprongen op de vensterbank en ruiken bij de kieren van de deuren. Het spelen duurt meestal niet heel lang, want Vriendje glijdt geregeld van de vensterbank af. Om die reden heeft Olga nu buiten een groen stoeltje neergezet. Het stoeltje kreeg ze bij toeval aangeboden van haar tante. Ze dacht meteen, die is voor het vriendje van Lola. Nu maar afwachten of Vriendje dat ook snapt."